فصل های بی قراری

ــ درسته، اینجا هیچ قانونی در مورد من صدق نمی‌کنه چون رئیسم، کاملا متوجه شدی؟
بعد هم با همان لبخند مسخره‌اش رفت و سر میزی که چند مرد بودند کنار محرابی نشست. نگاهی دلخور به مسئول غذا که بی‌توجه به قار و قور شکم من با دستمالی میزش را مرتب و نظافت می‌کرد انداختم. انگار فقط منتظر تحویل غذای رئیسش بود که کارش را تمام کند. دستم را روی شکمم گذاشتم تا صدایش را ساکت کنم و به سمت بهادری نگاهی انداختم، حتی از این فاصله هم می‌توانستم لبخند مسخره‌ی روی لبش را حین غذا خوردن ببینم و تشخیص بدهم. مردک انگار با من پدرکشتگی داشت. شاید چهره‌ام شبیه آدمی بود که دلخوشی از او نداشت. شاید هم می‌خواست گربه را دم حجله بکشد و ثابت کند رئیس سختگیریست تا کارمند گوش به فرمانش باشم. هرچند که خودش خواسته بود من برای کار به کارخانه‌اش بیایم و دلیلی برای این کارها نمی‌دیدم.

دانلود